Jęczmień zwyczajny wykorzystywany jest do wytwarzania sodu, kaszy oraz kawy zbożowej. Na terenie Polski uprawia się odmianę ozimą oraz jarą tej rośliny. Pierwszy typ wyróżnia duży potencjał plonotwórczy. Warto wiedzieć, jak wygląda uprawa zboża zaliczanego do roślin wiechlinowatych.
Charakterystyka
Jęczmień ozimy wykazuje dużą wrażliwość na niską kulturę gleby, zakwaszenie oraz niedostateczną ilość magnezu. Roślina ta szybko dojrzewa, dzięki czemu nie jest ona podatna na niekorzystne warunki takie jak np. susza. Jęczmień, wykorzystuje bowiem w okresie wysokich temperatur skumulowaną w sezonie zimowym wodę. Roślinę należy siać jesienią, kiedy temperatury nie są zbyt niskie. Warto pamiętać, że nadmierna ilość skumulowanej wody może prowadzić do rozwoju szkodliwych chorób grzybowych. Dobrze rozkrzewiona roślina wytrzymuje temperatury, sięgające -12 stopni Celsjusza bez pokrywy śniegowej i do -25 stopni Celsjusza pod tą powłoką. Uprawa jęczmienia ozimego ma miejsce w obrębie zachodniej oraz południowej Polski. Zbyt wczesne stosowanie azotu saletrzanego może powodować rozhartowanie zboża.
Wymagania glebowe rośliny
Jęczmień ozimy należy uprawiać na podłożu kompleksu pszennego bardzo dobrego, żytniego bardzo dobrego, pszennego górskiego, zbożowego górskiego lub zbożowo-pastewnego mocnego. W przypadku słabszych gleb warto prowadzić dokładną agrotechnikę bez uproszczeń i oszczędnych technologii. Podłoże uprawne powinno mieć odpowiedni odczyn, duże nagromadzenie próchnicy, dobrą zasobność potasu, magnezu i fosforu. Optymalny termin siewu należy zaplanować w okolicach połowy września. Dzięki takiej strategii, można bowiem uzyskać dobre rozkrzewienie rośliny w sezonie jesiennym. Nawozy kompleksowe zaleca się stosować dwa tygodnie przed planowanym siewem jęczmienia ozimego. Znaleźć je można np. na stronie internetowej https://syngenta.pl/.
Jęczmień zwyczajny jest rośliną, pozwalającą na uzyskanie wysokich plonów. Należy jednak pamiętać o odpowiedniej strategii siewu i stosowaniu dobrej jakości środków odżywczych.